dit illis. jus, * et præceptum quod de- | ossa eórum qui hominibus placent: confúsi sunt, quónia:n Deus sprevit eos. Dómine Deus noster, tu exaudiébas eos : * Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiónes eóru. Exaltáte Dóminum Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus: quóniàm sanctus Dóminus Deus noster. * AD NONA M. Ant. 8. c. Quàm bonus. PSALMUS 52. Luctuosa et generalis Deum, ne Quis dabit ex Sion salutáre Israel? cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exultábit Jacob, et lætábitur Israel. PSALMUS 72. Justorum in adversis querela; et consolatio de falså et transitorid prosperitate malorum. UAM bonus Israel Deus * his qui recto sunt corde! Mei autem penè moti sunt pedes, penè effúsi sunt gres sus mei: Quià zelávi super iníquos, pacem peccatórum videns. Quià non est respectus morti eórum, et firmamentum in plaga eórum. In labóre hóminum non sunt, gantium corruptela. Manuset cum hominibus non flagellabuntur. Dei vindicis non effugient. Corrupti sunt et abominábiles facti sunt in iniquitátibus:* non est qui fáciat bonu. Deus de cœlo prospexit super filios hóminum, * ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum. Ideò ténuit eos supérbia; * operti sunt iniquitáte et impietáte suâ. Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum ; * transiérunt in affectum cordis. * Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam iniquitátem in excelso locúti sunt. : Posuérunt in cœlum os suu, et lingua eórum transívit in Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est us-terrâ. què ad unum. Ideò convertétur pópulus Nonne scient omnes qui meus hic: * et dies pleni inveoperantur iniquitátem, quinientur in eis. * dévorant plebem meam ut cibum panis? Deum non invocavérunt: illic trepidavérunt timóre, ubì non erat timor. Quóniam Deus dissipávit Et dixérunt : Quómodo scit et, si est sciéntia in Deus? Excelso? Ecce ipsi peccatóres, et abundantes in século, * obtinuérunt divítias. Et dixi: Ergò sine causâ jus- | bonum est, pónere in Dó tificávi cor meum, et lavi mino Deo spem mcam: inter innocentes manus meas, Et fui flagellátus totâ die, et castigátio mea in matutinis. Si dicébam: Narrábo sic,* ecce natiónem filiórum tuórum reprobávi. Existimábam ut cognoscerem hoc: labor est antè me, Donec intrem in sanctuárium Dei, et intélligam in novíssimis eórum. Verumtamen propter dolos posuisti eis: dejecisti eos dum allevarentur. Quómodo facti sunt in desolatiónem! súbitò defecérunt: periérunt propter iniquitátem suam. Velut sómnium surgéntium, Ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas in portis fí'lia Sion. Ant. Quàm bonus Israel Deus his qui recto sunt corde! Capitulum. 1. Joan. 3. Nhoc cognovimus caritátem Dei, quoniàm ille ánimam suam pro nobis pósuit. AD VESPERAS. PSALMUS 114. Ecclesiæ militantis, animarum in Purgatorio, peccatoris pœnitentis gaudium et gratiarum actio, de pace et felicitate sibi à Deo concessis. ILEXI, * quóniàm exáu– Dómine, * in civitáte tuâ imá-Ddiet Dóminus vocem oraginem ipsórum ad nihilum rédiges. Quià inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt: * et ego ad nihilum redactus sum, et nescívi. Ut jumentu factus sum apud te, TENU et ego semper tecum. Divisio Psalmi 72. ENUISTI (Dómine) manum déxteram meam, et in voluntáte tuâ deduxisti me, et cum glória suscepisti me. Quid enim mihi est in coelo? * et à te quid vólui super terram? Defécit caro mea, et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea, Deus, in æternum. Quià ecce qui elongant se à te, períbunt: perdidisti omnes qui fornicantur abs te. * Mihi autem adhærére Deo tiónis meæ. Quià inclinávit aurem suam mihi, ⋆ et in diébus meis invocábo. Circumdedérunt me dolóres et perícula inferni mortis, invenérunt me. Tribulatiónem et dolorem invéni; et nomen Dómini invocávi. O Dómine, líbera ánimam meam : * miséricors Dóminus, et justus: et Deus noster miserétur. Custódiens párvulos Dómi- nus: rávit me. Convértere, ánima mea, in réquiem tuam; ⋆ quià Dóminus benefécit tibi, Quià erípuit ánimam meam de morte, óculos meos à lácrymis, pedes meos à lapsu. Cùm irascerétur furor eórum in nos, forsitan aqua absorbuisset nos. Torrentem pertransívit áni Benedictus Dóminus, * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. Anima nostra sicut passer erepta est de láqueo venán Venientes autem vénient cum exultatióne, portantes manípulos suos. PSALMUS 136. Judæorum in captivitate, Ecclesiæ et fidelium in hujus mundi exilio degentium, gemitus. UPER flúmina Babylonis, ma nostra: *forsitan pertran-Sille sedimus, et flévimus sisset ánima nostra tolerábilem. inaquam * cùm recordarémur Sion. In salícibus in médio ejus suspéndimus órgana nostra ; Quià illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos, * verba cantiónum ; Et qui abduxérunt nos: Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion. Quómodo cantábimus cánticum Dómini* in terrâ aliénâ? Si oblitus fúero tuî, Jerúsalem, oblivioni detur déx tera mea. Adhæreat lingua mea fáucibus meis, si non memínero tuî; Si non proposúero Jerúsalem in princípio lætitiæ meæ. Memor esto, Dómine, filiórum Edom, in die Jerúsalem : | Natúra tota pérsonat : Rerum Sator, totum tibi Dei creátus múnere V. Tu formasti me, DómiQui dicunt, Exinaníte, exi- ne; R. Et posuisti super me naníte usque ad fundamen-manum tuam. Ps. 138. ium in eâ. Filia Babylonis mísera: beátus qui retribuet tibi retributiónem tuam, quam retribuisti nobis. Beátus qui tenébit, ⋆ et állidet párvulos tuos ad petram. Ant. Auxílium meum à Dómino, qui fecit cœlum et ter ram. Capitulum. Eccl. 12. EMENTO creatóris tui in diébus juventútis tuæ, ántequàm véniat tempus afflic tiónis, et appropinquent anni de quibus dicas: Non mihi placent. HYMNUS. DQuicumque dulci spíritu EO canentes psállite : Vitális auræ véscimur, Ad Mag. Ant. 7. d. Vitam et misericórdiam tribuisti mihi, et visitátio tua custodívit spíritum meum. Job. 10. Convértere, Dómine, et Persequátur inimícus ániéripe ánimam meam: salvum mam meam, et comprehendat, me fac propter misericórdiam et conculcet in terrâ vitam meam, * et glóriam meam in púlverem dedúcat. tuam; Quóniam non est in morte qui memor sit tuî: * in inferno autem quis confitébitur tibi? Laborávi in gémitu meo, per síngulas noctes leclácrymis meis lavábo tum meum, stratum meum rigábo. Turbátus est à furore óculus meus : * inveterávi inter om Exsurge, Dómine, in irâ tuâ, * et exaltáre in finibus inimicórum meórum. Et exsurge, Dómine Deus in præcepto quod meus, mandasti. Et synagóga populorum circumdabit te; et propter hanc in altum regrédere. Dóminus júdicat pópulos: * nes inimícos meos. Discédite à me omnes qui operámini iniquitátem; * quó-júdica me, Dómine, secunniàm exaudívit Dóminus vocem fletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam : * Dóminus oratiónem meam suscépit. Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimíci mei: convertantur et erubescant valdè velóciter. PSALMUS 7. dùm justítiam meam, et secundum innocéntiam meam super me. Consumétur nequítia peccatórum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus. Justum adjutórium meum à Dómino, qui salvos facit rectos corde. Divisio Psalmi 7. pátiens, numquid iráscitur per síngulos dies? Divinum auxilium justus fidu-DEUS judex justus, fortis et cialiter implorat. Hostium suorum cladem annuntiat..... Innocentiæ suæ testem Deum appellat......... Gentium conversio. D OMINE Deus meus, in te sperávi: salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me; Nequandò rápiat ut leo ánimam meam, dùm non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat. Dómine Deus meus, si feci istud : si est iniquitas in mánibus meis: Si reddidi retribuéntibus mihi mala, décidam méritò ab inimícis meis inánis : Nisi conversi fuéritis, glá– dium suum vibrábit: * arcum suum tetendit, et parávit illu: Et in eo parávit vasa mortis; sagittas suas ardéntibus effécit. Ecce partúriit injustítiam ;* concépit dolórem, et péperit iniquitátem. Lacum apéruit, et effódit et incidit in fóveam eum; quam fecit. Convertétur dolor ejus in caput ejus, et in vérticem ipsíus iniquitas ejus descendet. Confitebor Dómino secun dùm justítiam ejus, et psal * |
